Turkiyeden dondugumuzden beri sinir krizlerinin esiklerinde yatip yuvarlaniyorum nerdeyse..
yoruldum, biktim, bittim, bunaldim ..
bitmeyen zirlamalara karisan ciglik cigliga bagirmalar, etini koparmiscasina girilen aglama krizleri ve sonu gelmeyen inatlasmalar ..
hele disardaysak resmen burnumdan getiriyor ..
bizim sabir kupu babamiz bile dun ilk defa Allah sana sabir versin aksama kadar nasil dayaniyorsun dedi ..
gercekten bende bilmiyorum nasil dayandigima ..Allah gercekten buyuk bi sabir veriyor bu aralar bana, insan hamile olunca daha beterlesirmis ama bendeki bu sabir hali insallah bi biriktirme degildir .. ne kadar dislerimi sksamda, kafami duvarlara vurmak gelse icimdende yinede sesimi yukseltmiyorum ..
cunku surekli bagiran bi anne olmak istemiyrum ..
kalabalikta oyalamak cok kolaymis bilali .. su son 1 ay superdi
aklima Harvey Krapin "bir cocuk yetistirmek icin koca bir koye ihtiyac vardir" sozu geliyor
yazi ne kadar kolay atlatsakda sanirim bu kis bizim icin cok zor gecicek ..
dunden beri dusunuyorumda karsimdaki minicik bi adam hayati anlamaya calisiyor .. tanimaya, bilmeye, ogrenmeye calisiyor ..
kendini kanitlamaya, varligini ispata calisiyor ..
daha dun minikti, miniminicikti ..
dun sut kokulu kuzumdu bugun buyudude birde abi olacak benim kucuk adamim ..
Allahim bu zor gunleri en az hasarla atlatmayi nasip etsin hepimize ..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder